Ey Sevgili En Sevgili

Güldün ya, o bile yeter bana
Sana benden başka kim söyler bunu
Söylesene ey kadın, kim düşünür her dakika seni
Ortaokul sıralarından beri kim sevdi seni deli gibi
Söylesene ey kadın, kim düşürdü bu derde beni
Senden başka kim yazdırabilir ki bu şiiri.
Bir sen geçtin, bir seni yazdım tümcelerimde,
Bir sen yaktın, bir ben yandım özleminle.

Ey kadın, şair yaptın beni
Bu genç yaşta kâğıtlara döktüm seni
Kâğıtlarda değil de karşımda görseydim,
Baksaydım güzel yüzüne, sadece baksaydım,
Saatlerce, günlerce.

Neden gittiysen benden,
Ah nedenini bir anlasam, bir bilsem
Hani evlenecez demiştin ya, böyle ölecez demiştin ya hani,
Hani on dört yıl nereye gitti, nasıl bitti.
Koskoca on dört yıl nereye gitti.
Söylesene sabahları seni işe ben bırakacaktım,
Evlenecektik seneye.
Hani, yoksun sen gelsene.
Kime manolyam diyecem ben
Kimi düşünecem akşamları
Kime hediye alacam haftasonları…
Manolyam, bırakıp gururunu gelsene
Seviyorum seni desene bir daha.
Hani lisenin ilk günü bağırmıştım seni seviyorum diye
Utanmıştın sen de
Söz utandırmam bir daha seni
Gururunu alıp ayaklarının altına gelsene.
Bak bir daha akşamları elimde şişeyle evinin önüne gelmiycem
Söz veriyorum, seni bir daha üzmiycem.

Ferhat gibi dağları mı deliyim
Dön ey sevgili
Çektirme hasretini.
Bu şiir biter, diğeri devam eder,
Biri biter, biri başlar
Ey sevgili, çektirme hasretini.

Bak kaçıncı sigara bitti sen yoksun hala,
Ezanlardan başlıyorum şiire, gözlerinle noktalıyorum
Sokaklardan giriyorum, gülüşünle noktalıyorum
Doğa şiiri yazıyorum seninle son buluyor
Anneme şiir yazıyorum orda bile sen geçiyor.
Ey sevgili, seni yaşıyorum şiirlerde.
Bak sıradan bir şiiri bile bitiremiyorum
Sırf içinde saklı olan sen varsın diye.
On yedi yaşımı yaşayamıyorum ey sevgili
Ey sevgili, en sevgili, dön sevgili.