O Akşam

Yine aynı bankta geçti yalnızlığım,
Bir elim sigarayı tutarken yazıyordu diğer elim
Hiç durmayacak gibi çalan müziğim,
Bu akşam da seni düşürdü usuma
Bir martının süzülüşü gibi hürüm bu gece.

Sigaramın külüyle yere düşüyor korkularım
Bu akşam da yazıyorum, ve yine yoksun sen.
Bir kedinin hırıltısından fazla oluyor nefes alışım.
Dudaklarımın arasındaki iki kelime yetiyor,
İçten içe bitiriyor benliğimi...

Banka kenetlenircesine oturmuş
Lakin mutlu bir yalnızım bu akşam.
Soğuğun dondurduğu elim, bir başka tutuyor bu akşam kalemi,
Senleri bir başka yazıyor.
Usumda kayboluyor tümceler.

Bir sigara daha yaktırıyor sensiz geçen saatler.
Bu kez bırakmıyor ellerim,
Kalemi unutmuş sanki.
Kağıttaki senlere odaklanıyorum o dakika
Sigaram biter bitmez süzülüyor ellerim,
Titreyerek sarılıyor kaleme.
Defalarca sen yazmak varken usumda,
Gecenin o koyu karanlığına karışıp gidiyorum.
Bundan önce yarım kalmış şiirim,
Ve son kelimesi olan sen...
Devrik cümleleriyle usumda beliriveriyor,
Ardından tekrar unutuyorum tümceleri.
Karşı banka da iki genç oturuyor
Gözlerinin karanlıkta parlayışı,
Bir kurşun gibi yüreğimi parçalıyor sanki.

Tekrardan sigara yanıyor.
Yanıyor da bu sefer içimi ısıtmıyor.
Kalemim yazamaz olduğunu hissettiriyor.
Kağıtlarda bir tek senler görünüyor gözüme.

Şiire nokta koyamam ben,
Senler gözüme çarptıkça son veremem.
Sıradan olan, lakin senlerle süslenen...
Ben bu işi yapamıyorum,
Gel de nokta koy şiirlerime...